ابر که میگرید
چشمان خدا شفاف تر می شود
یا من کنار می گذارم
عینک بد بینی را
و از پشت بام دنیا
عزیزتر می بینم تو را
محبت تو فرشته ای می شود
که بالهایش فراگرفته
از شرق تا غرب
با انگشت اشاره ای
که دور آن می چرخد
خورشید
کاش اجازه بدهی
من هم
قمر مصنوعی تو شوم
کاش .... (حسن هنرمندی از کتاب هراس و دفتر گزیده )